19, 36

O szkole

Historia Szkoły

  • 1913 r.

    Zalążkiem gimnazjum i liceum były kursy gimnazjalne, które zostały zorganizowane z inicjatywy Towarzystwa Szkoły Średniej. Działalność kursów przerwała I wojna.

  • 1931 r.

    Kurator okręgu szkolnego uznał kursy gimnazjalne za prywatne gimnazjum i nadał im nazwę "Gimnazjum Koedukacyjne Powiatowego Towarzystwa Szkoły Średniej w Lubaczowie".

  • 1931-1941 r.

    Z początku do prywatnego Gimnazjum i Liceum uczęszczało około 150 uczniów. Pierwszym dyrektorem Gimnazjum został w 1931 r. Leon Barański, a od 1932 r. Witold Nowak, który położył duże zasługi dla rozwoju szkoły. Przed wybuchem wojny w szkole uczyło 14 nauczycieli, między innymi: Franciszka i Aleksander Freudlichowie (łacina, historia), ks. Marian Florków (religia), Janina Hass (język polski), Jerzy Artur Jaremkiewicz (matematyka, fizyka), Alicja Kasprowicz (język niemiecki), Jarosław Monczałoski (biologia).

  • 1936 r.

    Prywatne lubaczowskie gimnazjum otrzymało pełne prawa państwowych gimnazjów ogólnokształcących.

  • 1938 r.

    Takie same prawa otrzymało liceum. Nauka odbywała się w kilku budynkach, największym z nich była piętrowa kamienica usytuowana w narożu: Rynek - ul. Konery - ul. Św. Anny. Tu mieściły się cztery sale wykładowe, dwa gabinety, kancelaria pokój nauczycielski. Lekcje ćwiczeń cielesnych odbywały się w budynku Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół".

  • Jesienią 1938 r.

    Powiatowe Towarzystwo Szkoły Średniej energicznie kierowane przez dr Henryka Frisera rozpoczęło budowę własnego budynku przy ul. Kościuszki. 11 listopada w 20 rocznicę odzyskania niepodległości odbyła się uroczystość poświęcenia kamienia węgielnego oraz nadania sztandaru. Wybuch wojny 1 września 1939 r. przerwał zaawansowaną już budowę.

  • 1941 r.

    Odbył się egzamin dojrzałości dla uczniów, którzy przed wojną ukończyli gimnazjum lub pierwszą klasę licealną. Od końca 1941 r. nauczyciele organizowali tajne nauczanie w małych kompletach liczących 3-6 uczniów, gdyż nauczanie na poziomie średnim było zabronione. W tajnych kompletach uczyli między innymi: Irena Korpan, Bogumiła Mach, Ludmiła i Mieczysław Milanowie, ks. Wiktor Płonczyński, ks. Wiktor Haas.

  • Lipiec 1944 r.

    Po wyzwoleniu Lubaczowa spod okupacji niemieckiej w lipcu 1944 r., ks. Wiktor Haas w listopadzie tegoż roku wystąpił do Inspektoratu Szkolnego z inicjatywą zorganizowania gimnazjum, a następnie ogłosił z ambony zapisy do dwóch klas gimnazjalnych. Najpierw zorganizowano kursy gimnazjalne: I klasę gimnazjalną dla wieku normalnego i I/II - semestralną dla uczniów poza granicą tego wieku. Patronat nad szkołą objęło Towarzystwo Szkoły Średniej, a szkoła otrzymała nazwę Prywatnego Gimnazjum i Liceum w Lubaczowie Powiatowego Towarzystwa Szkoły Średniej. Dyrektorem był Jan Kaczmarski.Pierwszą po wojnie maturę składali uczniowie 29-30 maja 1946 r.

Rozbudowa

Po rozbudowie szkoła posiadała 11 sal lekcyjnych, 3 pracownie (biologiczna, fizyczna, chemiczna), 5 gabinetów przedmiotowych, świetlicę i bibliotekę. W latach 1963/65 dobudowano "skrzydło" łączące go z budynkiem kina "Melodia". Dokumentację techniczną, nadzór budowlany, wykopy, wreszcie samą budowę - wszystko razem realizowano w czynie społecznym z dużym zaangażowaniem Komitetu Rodzicielskiego i pod nadzorem dyrektora Stanisława Gaciarza. Budynek oddano do użytku w dniu rozpoczęcia roku szkolnego 1966/67. W wyniku rozbudowy szkoła zyskała 7 izb lekcyjnych, 2 gabinety (historyczny i biologiczny) oraz pomieszczenia na kotłownię c.o. wraz z zapleczem. Kolejne etapy nastąpiły w latach 1968 - 1972 oraz 1975 - 1980. W 1972 r. została ukończona budowa tzw. pawilonu pracowni przedmiotowych. Był to okazały, piętrowy budynek, którego budowa została zrealizowana w czynie społecznym przez Społeczny Komitet Budowy, któremu przewodniczyli dyrektorzy Stanisław Gaciarz i Mieczysław Ciemięga. Od 1958 r. przez ponad 20 lat trwały prace przy budowie boiska szkolnego. W latach 1975 - 1980 wybudowano drugą salę gimnastyczną o powierzchni 402 m2, w tym 2 klasy lekcyjne, 3 gabinety i szatnie. Od 1990 r. funkcję dyrektora szkoły pełnił mgr Zbigniew Hypiak, a wicedyrektora mgr Zbigniew Urban. Kontynuowali oni rozbudowę i rozwój naszej szkoły.

Szkoła Dzisiaj
Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Lubaczowie powstało w 1913 roku. Uczniowie naszej szkoły pochodzą z Lubaczowa i z okolicznych miejscowości. Ponadto od roku szkolnego 2014/2015 kształcimy polską młodzież pochodzącą z Ukrainy. Liceum zatrudnia wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną. Część kierowniczą i pedagogiczną tworzą:
  • dyrektor szkoły
  • wicedyrektor szkoły
  • pedagog szkolny
  • 52 nauczycieli

Kadrę pedagogiczną uzupełniają pracownicy administracji i obsługi, którzy dbają o poprawne funkcjonowanie szkoły. Od początku swego istnienia szkoła solidnie przygotowuje młodzież z naszego powiatu do egzaminu maturalnego. O wysokich standardach nauczania świadczą jego wyniki, najlepsze w powiecie, przewyższające średnią krajową.

Szkoła może pochwalić się licznymi działaniami wynikającymi z współpracy z takimi instytucjami jak Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi, Akademia Nauk Stosowanych w Tarnowie, Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, Liceum Klasyczne w Rzymie, Instytut Polski w Rzymie.

Stosunki między nauczycielami, uczniami i rodzicami są niepowtarzalne, bo łączy ich wspólny cel. Rodzice uczniów mają wpływ na to, co się dzieje w szkole. Reprezentowani są w Radzie Rodziców współpracującej z dyrektorem, Radą Pedagogiczną i Samorządem Uczniowskim. Uczestniczą również w finansowaniu szkoły, dobrowolnie wpłacając środki na fundusz Rady Rodziców. Pieniądze wpłacane na rzecz szkoły pozwalają na lepsze wyposażenie jej w pomoce naukowe. Sala gimnastyczna, biblioteka oraz nowoczesne wyposażenie klasopracowni zapewniają wszechstronny rozwój umysłowy i fizyczny. Nowoczesne środki dydaktyczne (tablice multimedialne, projektory, laptopy) umożliwiają przyswojenie wiedzy w przyjemny sposób.

Uczniowie uczęszczający do naszego liceum tworzą społeczność pełną energii i pozytywnie nastawioną do życia. Ich zainteresowania znajdują spełnienie w wielu projektach, realizowanych w szkole. Młodzi sportowcy rozwijają swoje pasje sportowe na pozalekcyjnych treningach koszykówki, siatkówki, tenisa stołowego, itp.

Ważnym elementem życia szkolnego jest Samorząd Uczniowski, który poprzez swoje działania aktywizuje młodzież, reaguje na potrzeby uczniów licząc się z ich zdaniem. Ściśle współpracuje z Dyrekcją i Gronem Pedagogicznym opracowując ważne dla życia szkoły i uczniów dokumenty. Ponadto, starając się uatrakcyjnić ich pobyt w placówce organizuje dyskoteki, apele, konkursy przedmiotowe.

Nasi uczniowie aktywnie uczestniczą w życiu miasta, angażują się w akcje charytatywne współpracują z miejscowymi placówkami kulturalnymi (Miejski Dom Kultury, Muzeum Kresów).

Już od wielu lat absolwenci naszej szkoły dostają się do renomowanych uczelni na terenie całej Polski, wśród nich są stypendyści, którzy otrzymują szansę studiów zagranicznych. Liceum jest mile wspominane przez abiturientów, którzy chętnie powracają w mury szkoły jako praktykanci lub w ramach spotkań z nauczycielami podczas zjazdów jubileuszowych i spotkań indywidualnych.

Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Lubaczowie to szkoła z bogatą tradycją, ale również nowoczesna, odpowiednia dla ludzi śmiało patrzących w przyszłość i nielękających się wyzwań.

Patron naszej szkoły

TadeuszK
Tadeusz Kościuszko

Patron naszej szkoły urodził się w 1746 r. na Mereczowszczyźnie w Księstwie Litewskim. Po ukończeniu Szkoły Rycerskiej w Warszawie studiował we Francji inżynierię wojskową. Brał udział w stopniu generała w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych (1775-83); kierował tam pracami fortyfikacyjnymi (m.in. w West Point); przyczynił się do zwycięstwa pod Saratogą. W okresie Sejmu Czteroletniego był generałem wojsk koronnych. Podczas wojny z Rosją w 1792 r. otrzymał medal Virtuti Militari z rąk Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po przystąpieniu króla do konfederacji targowickiej wyjechał do Lipska, który stał się ośrodkiem polskiej emigracji patriotycznej.

W 1794 r. ogłosił uroczyście na rynku w Krakowie "Akt Powstania" i został jego naczelnikiem. Odniósł zwycięstwo pod Racławicami. Doceniając konieczność pozyskania chłopów ogłosił Uniwersał Połaniecki, zorganizował obronę Warszawy i nie dopuścił do zajęcia stolicy przez wojska rosyjskie i pruskie. Ranny w bitwie pod Maciejowicami, dostał się do rosyjskiej niewoli. Przez dwa lata więziony był w Petersburgu. Zwolniony został dopiero po śmierci Katarzyny II przez cara Pawła I. Po dwuletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych osiadł we Francji. Współdziałał przy tworzeniu Legionów Polskich we Włoszech.

Kościuszko już za życia stał się symbolem walki o niepodległość. Był jednym z najbardziej znanych Polaków na świecie, ma pomniki w Stanach Zjednoczonych i w wielu krajach europejskich, a w Krakowie usypano na jego cześć kopiec. Zmarł 15 października 1817 r. w Solurze w Szwajcarii. Zwłoki T. Kościuszki pochowano w Grobach Królewskich na Wawelu (1819 r.). Serce Naczelnika przewieziono do Polski w 1927 r. Obecnie znajduje się na Zamku Królewskim w Warszawie.

Kiedy po śmierci Kościuszki William Harrison - późniejszy prezydent Stanów Zjednoczonych - żegnał w Kongresie Amerykańskim zmarłego bohatera, powiedział: "Przebiegając myślą wypadki z życia tego wielkiego człowieka, widzimy w nim stałość charakteru, która tym bardziej godna jest podziwu, że się ją tak rzadko spotyka [...] przez całe życie swe zachował te szlachetne zasady, które wyróżniały go w młodości, kiedy to rzucił swój kraj i swych bliskich, aby na drugiej półkuli walczył za prawa ludzkości... Sława jego trwać będzie dopóty, dopóki wolność panować będzie nad światem; dopóki na ołtarzu wolność jej obrońcy składać będą swe życie w ofierze, imię Kościuszki trwać będzie wśród nas".